Girardo Patecchio, Frotula Noiae Moralis

Noioso son, e canto de noio
qe me fai la rëa çent noiosa.
Eu veço l'omo, com' l'è plui croio,
tant eleçe vita plui grecosa
en vestir e 'n parlar de regoio
e 'n far ogna causa desdegnosa.
Sì m'è noia, no sai que me faça,
q' eu no trovo compagno qe·m plaça:
tanta noia me destrenz e abraça,
o' qe·m sia, enoia me menaça.
Ben me noia e sta contra core
cativo omo podhestà de terra;
rico bausaro qe è traitore;
e pover soperbio qe vol guerra;
çascun om qe è reu pagadore;
sescalco q'entro 'l desco me serra.
Molto me noia for de mesura
omo veglo prestar ad usura;
long arengar; vïa de coltura:
not e çorno me sta en rancura.
Sì me noia preved qe s'agença;
e vilan qe fia post a cavalo;
çascun om qe no me ten credhença;
omo q'e çeloso andar a balo
pur me noia drudha qe no asença;
e l'entrar de testa quand eo falo;
[e] gadhal qe è ben maridhadha;
carne grassa e freda peveradha;
rico çuglador et om qe vadha
a conseio sença invidhadha.
Grand noia me fai pegro scudhero;
d'amigo audir mala novela;
fel segnor e moneg baratero;
soz om e reu aver muier bela;
qi a pedon me tol lo cavalero;
e l'osberga qe s'adopla en sela;
puitana qe se fa[ça] pregar;
menudhi passi per prest andar;
lassar lo ponto per temperar;
cavaler per done bagordar.
An' me noia dona qe retegna
peçor drudho qe'l maridho sia;
[e] vil om[o] divisar ensegna;
monga qe mantegna drudharia;
cativo om qe don drudhe mantegna;
contra dona parlar villania;
bel mançar quand eu non ai talent;
quand drudha m'enÇegna a compliment;
dona qe per çoia quer arçent;
aspetar en porto per gran vent.
A noia m'è ancor sovra tuto
om[o] vil qe vol esser mesclero;
andar en çocole per lo suto;
pissi magri e veglo putanero;
quel qe consume 'l so en reu conduto;
calçe qe sovercla lo braghero;
mul qe trota, destrer qe no saia;
fel scudher et om qe trop s'esmaia;
stradha rota e rasor qe no taia;
. . . . . . [aia]
La maior noia qe me demena
è l'ora qe me manca 'l dinar;
e quand autrui vez caçer en pena,
lo so ponto quando ven en par;
e a luitan alberg andar a cena;
bel om qe è scarso et avar;
[e] candela qe no luse clara;
perder bon vin per rëa carara;
anc falconer per vent [a] auselara;
arrogant e soza tavernara
Enoiar me fai e gran pesança
om[o] qe s'adire de nïente;
[e] rason q'eo faç' a qi m'avança;
en car consei poner molta çente;
om laro qe no perde baldança;
çoven qe per crucïar m'adente.
Pur de noia è fata 'sta cançon:
. . . . . . [on]
Mat è quel qe se calça speron
per andar descalço enl talon.
Cançoneta, vaten sença noia
a Ug de Pers, q'è de bona voia:
se noia è remasa, la recoia,
qual ne sa plui qe no è erba ni foia.
No me plas fant en cui è i falença,
ni prodom qe per fraude s'agença.