Sordello da Goito, Sirventese Lombardesco

Bibliografia


Poi qe neve ni glaza
non me pot far guizardo,
e qe dolzamentr' ardo
en l'amor qe m'abraza,
ben è rason q'eo faza
un sirventés lonbardo,
qé del proenzalesco
no m'acresco: - e fora cosa nova,
q'om non trova - sirventés lombardesco.
Qu'a far pur cas' usaa,
hem q om faza bon' ovra,
la mainera par povra;
ma qi a la fiaa
fa cosa devisaa,
dret è qu'onor nou·s covra:
per q'en l[o]gho de planto
ri' e canto, - per tornar en 'legreza
la grameza, - de cui remagn' a tanto.
Que bona fe m'ensegna
q'eo no pensa ni diga
zo q'Amor met' en briga,
ben o mals qe me'n vegna,
q'en tropo mal dir regna
una gen[te] mendiga:
per qe me voio metre,
cont[r]a lettre - de razon vil e f[a]osa,
a dir c[a]osa - qe non è da [o]mettre.
Quel no par qe ben ama,
qi à d'Amor novela
qe croia gente fela
lo met' en mala fama,
se d'ira no 'nd' aflama
e contra non favela:
per q'eo, qe l'ai oìa,
faliria - s'er non li fes de corso
lo socorso - q'eo plus far li poria.
Però, sol fose vero
quel qe m'è stao scrito,
e' da me [ . . ] intero
qam lo pensé n'ò dito:
ma' e' no pres un pero
can en posi bel dito;
e così ne respondo
qe del mondo - voria qu'abisase:
sol mondase, - sì canterai zogondo.
Asa' be·m meraveio
com hom qe non desvaia
pò crere qu' Amor saia
for de dreto conseio
per brun ni per vermeio,
q'anc no faza plus vaia:
q'el è tanto valente
e plazente - qu'ognum se'n dé descreire
s'el pò creire - q'el li fala nïente.
Per qe 'l voler non movo
d'amar, ben q'eo ne mora,
e no mostro 'nde fora
la doia qu'en mi trovo,
anti la cel' e provo
al me' cor qe m'acora
que, s'el sofre, sia fermo
que d'enfermo - lo far[à] Amor sì 'legre,
q'un plu guegre - non è de q[ui] a Fermo.
El me' cor se n' acorda,
e dis qe'l dolce viso
l'à sì pres' e conq[ui]so,
qe senpres se'n recorda,
ni no se desacorda
per planto ni per riso
d'eserli fin e puro,
qé seguro - se ten q'el à gran doia
de l'enoia - qu'eo sent e sofr' e duro.
Prodom sia seguro
q'eo no curo - vilana gente croia,
ben qu'enoia - me faza dar e[n] scuro.